رسانه ها در هر سرزمین یا شهری ابزاری کاربردی برای انتقال مفاهیم و ارزش ها یا توسعه اقتصادی و فرهنگی شهر هستند،رسانه ها اگر به درستی استفاده بشوند می توانند جامعه را در حرکتی رو به جلو تشویق کنند ، رسانه ها به شیوه های مختلف قادر به برقراری ارتباط با مخاطب خود هستند ، که این شیوه ارتباطی را به دو نوع کلی دیداری و شنیداری می توان تقسیم کرد.

ما در این مبحث بنا را بر این داریم تا در بحث رسانه های دیداری که تاثیر بیشتری دارند با شما هم صحبت باشیم. رسانه های دیداری از روزنامه ها و بیلبورد ها و تلویزیون و اینترنت و ... تشکیل شده اند. این رسانه ها ابزارهای قدرتمندی هستند که می توانند جامعه را به تعالی یا سقوط  هدایت کنند.

به عنوان مثال یک روزنامه می توانند با مطالب یا محتوای ضد اخلاقی جامعه را به سمت فساد بکشاند یا می توانند با مطالب مفید یا روان شناختی جامعه را به سوی یک جامعه ایده ال هدایت کند. 

در شهری که ما زندگی می کنیم علاوه بر اینکه مسلمان است ، دارای عقاید زیبا و پایبند به اخلاق نیز هست به همین دلیل در این جامعه همگان علاقه مند به این هستند که از مطالبی که موجب ضعف یا انحراف جامعه می شود بپرهیزند و دوری کنند ، این سبک خاص در زندگی به رسانه ها نیز مربوط می شود ، رسانه های شهری ما نیازمند این هستند که مطالب یا محتوایی را که نشر یا تبلیغ می کنند در همین راستا باشد ، اما متاسفانه در شهر ما بعد از عمومیت پیدا کردن شبکه های ماهواره ای این ارزش ها کم رنگ شده و به فراموشی سپرده شده اند ، زنانی که تا دیروز زیور و زیبایی خود را برای همسر خود می پسندیدند امروز تبدیل به عروسک های خیابانی شده اند که هیچ سنخیتی با شهر ما ندارند. پوشش های زننده ، آرایش های تند و عدم پایبندی به اصل خانواده متاسفانه بسیار زیاده شده است.

این اتفاق بد و منحوس نتیجه عملکرد ضعیف و شاید مادی گرایانه رسانه های شهر ما می باشد و باعث شده رسانه های ما به دور از وظیفه و صرفا برای کسب درآمد بیشتر اقدام به انتشار تبلیغ هاییی کنند که هیچ شباهتی با شهر مذهبی و دینی ما ندارد.

حتی اگر بخواهیم منهای علایق مذهبی و دینی هم به این قضییه نگاه کنیم می بینیم که در چاهی افتاده ایم که با هدفی بزرگتر برای ما کنده شده است ، در جامعه ای که طلاق بد و مزموم بوده ، اکنون آمار طلاق به 50 درصد نزدیک و گاهی نیز رد شده است.

ما باید با نگاه دقیق تر و بهتر به رسانه های اجتماعی خود بنگریم ، چه الزامی دارد که بنر های مربوط به اپیلاسیون یا آرایشگاه های زنانه تا 10 متر سایز داشته باشد؟ مگر زنان این شهر تا چه اندازه می خواهند آرایش کنند ؟ مگر برای مرد خانه یا عروسی یا هر مجلسی چقدر باید آرایش کرد؟

دور از شان شهر و مرز و بوم ماست که در آمار فروش و استفاده لوازم آرایشی رتبه کمتر از 10 را در دنیا به خود اختصاص بدیم؟ این نشانه از فراموشی فرهنگ دینی و ایرانی و اسلامی ماست. ما مردمی هستیم به حرمت بین زن و مرد اعتقاد داشتیم پس چرا حالا فراموش کار شدیم؟

بحث بزرگ مشکل اینجاست که وزارت ارشاد یا اداره ارشاد نظارتی بر این قضیه ندارد و شهر به شهر لوازم آرایشی تبدیل شده است ، شما دیوارهای یک مسجد را از چند متری نمی تواند ببینید اما تابلوی یک آرایشگاه زنانه که نصف ارتفاع یک ساختمان 4 طبقه را به خود اختصاص داده است را براحتی می بیند ، مگر چند زن قصد رفتن به این آرایشگاه را دارند که این تابلو به این بزرگی برایش زده شده است؟

واقعا جای گریه دارد که مسئولین ارشاد در خواب به سر ببرند و شهر ما رنگ عوض کرده و شهر آرایشگران زن شده است ، وای بر ما ، وای برما

ما جامعه ای مسلمان و ایرانی هستیم ، این رفتار شایسته ما نیست. در این مطلب عاجزانه از وزارت ارشاد و اداره های ارشاد شهرستان درخواست ملتمسانه ای داریم که برای آرایشگاه های زنانه محدودیت قائل شوند و اجازه ندهند بیش از این شهر به رنگ زشت و زننده آرایشگاه های زنانه تبدیل شود.

تا وقت است باید جلوی این حرکت بد گرفته شود و از این همه ناهنجاری جلوگیری شود.

تا وقت هست باید این تابلو ها و تبلیغات جمع آوری شود ، باید شهر بیش از این در منجلاب زندگی مادی فرو نرود ، ار این جامعه بخاطر این تابلو ها دچار فساد شود ما مسئولیم زیرا خود را به خوابی بد زده ایم که داشته های فرهنگی مان در حال غارت است و ما خوابیم وای برما.